Door naar de halve finale!

Tja, what can I say ... ik ben ongelooflijk trots. We zijn door naar de halve finale!Ik ben tegenwoordig niet meer zou nerveus voor een optreden, maar vrijdagmiddag begon het toch wel te kriebelen.Ik heb wel 100 keer mijn tas gecheckt "heb ik alles wel bij me?" "Zal ik toch maar wat anders aantrekken?" Sjessis, ik leek wel een vrouw! Natuurlijk had ik ook last van mijn keel, een verkoudheid die al een paar weken dwars zit. 'zal je net zien, maarja, dat gebeurt volgens mij bij elk optreden. Samen met Cees en Ace naar Rotterdam gereden. We moesten er om 19.45 zijn, we kwamen 5 minuten te laat binnen. Twee uur later vond de briefing plaats waarvoor we ons zo hadden gehaast. Geen probleem dus. Het verhaal van John was wel bekend: afbreken en opbouwen in een kwartier, doe je best, heeft iedereen consumptiebonnen?

Eindelijk was het zo ver: Just us trapte af. Leuke club, leuke nummers, lange haren en tatoos. Jammer dat de geluidstechnici blijkbaar niet doorhadden dat de zangeres bijna onhoorbaar was in de zaal. Tot onze schrik speelden zij "Rain on me" van Kane. Die stond ook op ons setje. We hebben nog even getwijfeld of we die nog wel moesten doen, maar hebben uiteindelijk toch maar het risico genomen en hem op de lijst laten staan. De drummer speelde linkshandig. Ik zag Daan al koortsachtig calculeren of hij dat in een kwartier zou kunnen ombouwen naar rechts-handig, want het leek erop dat Ronnie Sober geen drumstel zou gebruiken!

Toen Ronnie Sober en de Tobbers dan uiteindelijk aan de beurt waren, bleek dat ze toch het drumstel ombouwden. Daan kwam wat tot rust ;-) goede muzikanten, originele act, niet onze muziek.

Als laatste speelde Maximum overdrive. Vanavond een U2 tributeband. Jammer genoeg was de zanger in het tweede nummer al stukgeschreeuwd. Blijkbaar stond het geluid op het podium te hard... De zanger vertrouwde mij toe dat hij ook nog vol hutspot stond van het Leidens ontzet. Ik miste ook een delaytje op de gitaar. Dat is toch wel noodzakelijk bij U2werk!

Ons optreden was tussen Ronnie en Max ingeklemd. Tijdens de opbouw waren de zenuwen, die waren wegge-ebt, weer aan het terugkomen, maar vanaf de eerste noot die we speelden, viel dat helemaal van me af. Iedereen speelde de sterren van de hemel, Daan drumde zelfs de haren van zijn hoofd!De bandeleden stonden zichtbaar te genieten van het spel en de reakties van het publiek. Wat een energie! Wat een plezier! Beug steeg boven zichzelf uit tijdens zijn solo in Neon. Pakte de aandacht van het publiek en speelde een heerlijke solo.
Ace speelde de sterren van de hemel en straalde een enorme energie uit retestrakke partijen. Jan stampte als vanouds en ging helemaal loos in zijn Hump-de-bump partij. Een enorme lach van oor tot oor.
Daan knalde superstrakke partijen, sloeg een bekken neer en genoot zichtbaar. Hij had zelfs nog even tijd om te poseren.Ikzelf heb ook met volle teugen genoten. Het was voorbij voor ik er erg
in had. Heerlijk.

Dit was onze set:
Love rears its ugly head (Living colour)
Misschien niet de eeuwigheid (Bløf)
Neon (John Mayer)
I can't sleep without you (Golden Earring)
Hump de bump (RHCP)
Everything about you (Ugly kid Joe)
Rain on me (Kane)

Niet alle nummers voor de handliggend, maar wel lekker.
Het is natuurlijk een enorme uitdaging om een optreden opte bouwen in een half uurtje tijd, maar ik denk dat we daarin wel geslaagd zijn.
Starten met Love rears it's ugly head was volgens mij een goede keus. Bombastisch, herkenbaar, vet, maar niet te hard of te snel.
Misschien niet de eeuwigheid is dan misschien niet het bekendste nummer van Bløf, maar wel onmiskenbaar Bløf. Een mooie ballad, waarna we weer konden opbouwen naar de climax.
Neon van John Mayer is ook niet heel bekend, maar wat mij betreft een van zijn beste nummers. Beug ging helemaal loos met zijn scatsolo. Het publiek kende het nummer misschien niet, maar zij hebben genoten, net als wij. De reacties op Neon spraken boekdelen.
I can't sleep is natuurlijk een inkoppertje. Volgens mij spelen we het al (bijna) 15 jaar. Iedereen kent het, iedereen kan het meezingen, en dat gebeurde dan ook.
Hump de bump zit ook nog maar kort in ons repertoire. Een ontzettend lekker nummer waar meer in zit dan je zou denken! Red Hot Chili Peppers old-style.
Everything about you zou eigenlijk de afsluiter worden. Een lekker rocknummer met een te gekke solo van Ace waar ik ook mijn steentje aan mocht bijdragen :-)
De echte uitsmijter was Rain on me van Kane. Een echte knaller die uit onze tenen kwam. De paar sterren die nog aan de hemel stonden donderden nu ook omlaag. Wow.

De opkomst van 'fans' was ook overweldigend. De voltallige crew, vrienden, familie, collega's, oud-collega's uit het hele land en niet te vergeten de bijna voltallige cast van K-beng stonden ons bij. En hoe!Ik hoop van harte dat ze er bij de halve finale ook weer bij zijn!!

Hans Teeuwen in The World Stands Up

Keigaaf om Hans Teeuwen een overbekend stukske te zien/horen doen in The world stands up.
Enjoy Hans Teeuwen in The World Stands Up

Dan Dunn paintjam

Dit is echt ongelooflijk knap. (ik wist nieteens wat een paintjam was)
Tot een minuut voor het einde van het filmpje is het niet duidelijk wat het wordt, maar het is echt supergaaf.
Neem even de tijd om te kijken en te luisteren naar de muziek

Met dank aan ... mijn moeder

Kip, het meest veelzijdige stukje...

Ik weet heus wel dat Nieuw dier geen diepgang heeft, maar ik vind het geweldig! Allemachtig wat heb ik hierom gelachen, het slaat echt nergens op, raakt kant noch wal.
Ik heb nu weer kramp in mijn kaken van het lachen!

Eventjes eruit

Eerder verschenen op mijn hyves-blog

Vorig weekend zijn we er even tussenuit geweest. Het voelt een beetje als vakantie. Lekker even tot rust komen. Lekker hoor.

De heenreis. File.
Da's standaard. Als je in het weekend ergens heengaat dat ook maar neigt naar iets vakantie-achtigs, staat er file.
Oké, de file stond vorige week wel voornamelijk achter ons, maar dat nam de file-stress niet weg. Je bent toch wat geïrriteerd onderweg, al was het alleen maar voor de vorm. Al dragen kinderen die elkaar constant in de haren zitten en huilende baby's ook bij aan het vakantiegevoel.

Eenmaal op de plaats van bestemming (bungalow 290, helemaal achterin het park) aankomen, gaan mijn ogen in de slaapstand. En dan bedoel ik niet de dagelijkse ambtelijke slaapstand, maar de vakantie-slaapstand. Oogleden worden zwaarder en het 'ruime tweepersoonsbed' (in de ietwat muffige slaapkamer) heeft een vreselijke aantrekkingskracht (om op te slapen).
Een wekker is natuurlijk niet nodig, toch zijn er mensen die íets op het nachtkastje nodig hebben, gewoon om te weten dat de wereld nog bestaat. Ik leg meestal een aardappel op mijn nachtkastje. Ik geloof niet dat de ereld daarvan echter wordt, maar misschien helpt het...

De keuken 'voorzien van alle moderne gemakken' loop ik zomaar voorbij. We zijn tenslotte niet hier om te koken, maar om uit te rusten .. bijtanken ... slapen. Dat is natuurlijk een cirkeltje ... meer zin om te slapen, een niet-zo-comfortabel bed en té veel frisse lucht is niet zo'n goede combinatie. Van slapen op zo'n matras word je namelijk moe. Van subtropische zwemparadijzen ook .. en van wandelingen in de niet-Randstadse warme buitenlucht (Airwick boslucht, maar dan echt) .. en van de nodige alcoholische versnaperingen ook.

Overigens, en dat weten niet veel mensen, liggen vakantieparken in een andere tijdzone, niet een uur eerder of later, maar gewoon sneller. Zo zit je aan je ontbijt, zo begint het ineens te schemeren en moet je rennen om nog vóór sluitingstijd op de wild-water glijbaan te liggen, en dan moet er eigenlijk ook nog ge midget-golft worden!
Een strakke, slopende planning, waarin natuurlijk ook nog het pannenkoekenhuis moet worden opgenomen is het resultaat, want je wilt natuurlijk niet het risico lopen om ergens wat vakantieplezier mis te lopen.

Voor je het weet ben je alweer aan het inpakken en bezig met de eindschoonmaak. Geen idee waarom eigenlijk, tijdens die schoonmaak komen er zoveel spullen van de vorige bewoners tevoorschijn dat die dus nooit zelf een eindschoonmaak uitgevoerd konden hebben. (Gelukkig heb ik een vrouw die via marktplaats nog wel een volle stofzuigerzak zou kunnen verkopen, dus van deze rotzooi komen we ook wel weer af)
Geheel uitgerust kom je dan weer thuis. Na een uitputtende autorit, files en ongeplande pauzes.

Weer heerlijk in je eigen bed. Je eigen state of happiness, maar dan met een hoop was in de overvolle tassen. En dan lekker aan het werk om bij te komen.

Little Britain: Dafydd meets Elton John

Dit staat op mijn hyves-blog, dus mag hier ook niet ontbreken...
Ik ben stapel gek op Little Brittain
Dafidd (the only gay in the village) vind ik geweldig. Hij doet me aan sommige mensen denken (ik noem geen namen)
Vooral deze sketch met Elton John is het bekijken waard!

Bohemian Rhapsody

I had nog nooit van hem gehoord, maar deze meneer Miller zet een hele leuke versie van Bohemian Rhapsody neer ... lacht u even mee?

Met dank aan Ace

Trukendozen

Errug gaaf, KT Tunstall speelt haar hit 'Black horse and the cherry tree' helemaal alleen.
Ingredienten: 1 meid met ballen, 1 acoustische gitaar, 1 tamboerijn en een geinig loop apparaatje...
(trukendoos 1)

Najib Amhali gebruikt datzelfde truukje ook in zijn show 'Most wanted'...
(trukendoos 2)

Maar ook in een andere show gebruikt hij dit apparaatje, samen met zijn Cajón, een heel geinig effect.
(trukendoos 3)
(Hier kun je trouwens zien hoe je zo'n ding zelf kunt bouwen)

Studio 100 en mijn weblog

Ik heb een hernia ... ben daarom de laatste tijd veel thuis.
Daar is op zich niks mis mee, dat thuis zijn, maar dat zou dan eigenlijk moeten zijn omdat ik ineens zo gruwelijk rijk was dat ik maar beter thuis kan blijven.

Je zou denken dat ik wel genoeg tijd zou hebben om mijn weblog bij te houden.
Maar dat gebeurt niet.
Jeroen's blog op hyves is een inspiratiebron. Met enige regelmaat schrijft hij op onnavolgbare wijze over de dingen die hij meemaakt.
Maar er gebeurt zo weinig als je herniasiast bent!

Er zijn van die momenten dat ik mijn blog zou kunnen schrijven. Meestal wanneer één van mijn dochters TV zit te kijken. Dan huppel ik naar de laptop en tijdens het opstarten kijk ik een beetje over hun schouders mee.

Verbazingwekkend hoe Studio 100 de televisie domineert.
Plop, big en Betsy, Wizzy Woppie, Bumba, Piet Piraat, Samson en Gert, Spring, K3.
Ook dáár is niks mis mee. Ik bedoel, Stijn heeft jarenlang volgehouden dat papa verliefd is op K3, hij keek/luisterde ook alleen dáárom naar K3.
Hij heeft me zelfs eens gevraagd 'op wie ben je verliefd?'
'Op je moeder natuurlijk' antwoordde ik 'Oh ... en op wie écht? K3 zeker' ...
Ik schaam me daar niet voor. Alle vaders zijn op K3.
Beter op K3 dan op de Leidsche Sleuteltjes ... of Ali B.
Dat heeft niks te maken met een aversie tegen kinderen, petjes of Marokkanen, ik kijk gewoon liever naar K3.
Verliefd zijn op K3 wordt aan vaders opgedrongen.
We doen dat niet voor de lol.

Ook als ik niet meekijk word ik geconfronteerd met K3. Floor's kamer is K3, je kunt er niet omheen. Dekbed, lamp, kast, kussens, posters, poppen, zelfs de verf en het behang.
Allemaal K3. Officieel Studio 100 certified K3 spul.
Ik lees Floor regelmatig voor bovenop K3. Op de officiële K3 zitzak dan natuurlijk.

Je kunt echt niet om Studio 100 heen. Dat hebben ze goed voor elkaar.
Maar er is één ding dat ik niet begrijp ...
Die dansertjes en danseresjes in de videoclips kijken te vrolijk. Het klópt gewoon niet.
Je zult als kind best blij zijn als je door Gert himself wordt gecontracteerd als danser(es)je in de nieuwe K3 clip en daarom héél overdreven blij je danspasjes doen, maar waarom die lach.
De tanden zijn te wit, de ogen staan beangstigend vrolijk, de lach is breder dan goed is voor het gezicht en de bijbehorende articulatie is de schrik voor menig agorafobische medemens.

Wórden die kinderen eigenlijk wel door Studio 100 benaderd?
Of zou er ergens in de krochten van Plopsaland een blije-danseresjes-kweeklaboratorium zijn?
Waar ze met reageerbuisjes, electriciteit en veel glorix lachjes maken met kindjes eromheen?
Ik kan daar ook niet naar blijven kijken.
Als ik dat zie voel ik me plotseling zo ... ... zo ... o ya lélé.

Vind je het gék dat ik niet aan webloggen toekom!

Police reunion

Ik was (en ben) altijd groot fan van The Police. Het was geweldig om te horen dat ze weer samen gaan spelen.
Deze video is een opname van 'Every breath you take' Stewart slaat zijn snarevel kapot en Steven Tyler, John Mayer en Gwen Stefani zingen de koortjes mee. Klasse! Ik kan niet wachten op nieuw materiaal!

Lachen ... en niet meer ophouden

Mike stuurde me dit filmpje.
Hij duurt 9 minuten, ik heb ruim zeven minuten met tranen in mijn ogen gezeten.
Lachen kan zo aanstekelijk zijn... en dan dat einde ... ge-wel-dig!

Neem je tijd en kijk en luister even!

Nog een keer Torn

Een tijdje geleden heb ik een filmpje van Hollow men op mijn weblog gezet (hiero). Het is een leuke act op 'Torn' van Natalie Imbruglia.

Daan maakte mij attent op het volgende filmpje ... Dezelfde act ... maar dan live (wel helemaal afkijken! Ik moest echt even verschoning aantrekken...


(staat ook op biertijd.com)

Kerstmis in een emmer en een Gelukkig nieuwjaar!

Een spetterend 2007!!

De jaarwisseling was erg gezellig. Wij waren in Delfgauw bij Paul en Petra.
De kinderen hebben zich vermaakt met filmpjes en spelletjes, terwijl wij een robbertje kolonisten hebben uitgevochten, met Annemiek als winnaar.
Aan het begin van de avond mochten de kinderen knal-erwtjes laten knallen, confettischieters laten schieten en sterretjes afsteken. Na twaalf uur mocht Paul zijn vuurwerksels afsteken. In de tussentijd hebben we de zelfgebakken bollen van Petra gegeten, en ook de appelbeignets waarvoor ik een half uur in de rij had gestaan bij de numer 3 uit de AD oliebollentest. Yummie!!!

De kerst was ook gezellig, maar had ook wat minder prettige kanten...
Een paar dagen voor kerst brak mijn moeder haar enkel en kneusde haar hand toen ze op een wat onconventionele manier van een trapje afstapte.
Ik kreeg flinke last van mijn rug en been en bleek een hernia te hebben.
Op kerstavond spuugde Catootje Annemiek helemaal onder. Die nacht heeft Annemiek boven een emmer doorgebracht.
De volgende dag (eerste kerstdag) spuugde Floor mij mijn oma mijn vader onder. Die nacht bekeek ik de wereld met mijn kop in een emmer.
Op Tweede kerstdag werden de twee meiden van mijn zus Shirley ziek. Die nacht was Stijn de nachtbraker...

Lichtpuntje: De traditionele jaaropening bij het BarBiertje is dit jaar op de eerste vrijdag van het nieuwe jaar; We spelen vanaf ongeveer 23.00 uur
Be there or be square!! (wees erbij of wees een vierkantje)