Dodger!

Hij is eindelijk binnen! Eerst de Engelse versie lezen en dan eens kijken wat Venugopalan Ittekot ervan gaat maken

Hey Jude for nerds

De broek

Je hebt allemaal weleens een moment dat je een nieuwe spijkerbroek nodig hebt. Ik wel althans.

Ik sta in een paskamer met de door mijzelf uitgezochte spijkerbroek en dan zie ik het: een gat.
'Heb ik dat weer' denk ik nog, 'Ik pak natuurlijk weer een broek met een gat erin, of, erger nog, heb bij het passen per ongeluk een gaatje in de broek gemaakt'
Zo nonchalant mogelijk loop ik de paskamer uit en zeg tegen de verkoopster 'he, een gaatje! 'had ik nog niet gezien'. 'Dat hebben ze allemaal hoor, meneer' zegt het bakvisje tussen haar beugel en tongpiercing door'.
Koortsachtig denkend en, nog steeds, zo nonchalant mogelijk zeg ik 'Ja, dat weet ik ook, ik wist alleen niet dat er precies hier een gaatje zat, doe mij deze maar.'

Trots dat ik me er zo goed heb uitgepraat loop ik de winkel uit met mijn nieuwe aanwinst (maar niet zonder mezelf ervan te overtuigen dat de andere broeken inderdaad ook allemaal van gaten voorzien zijn)

Dan komt het moment dat ik de broek echt ga dragen. Een nieuwe overwinning. Eerst wat onwennig, bijna zedig met mijn hand voor het grootste gat gehouden, schichtig om me heen kijkend en de reakties van de mensen op straat peilend. Ik kan tenslotte niet alle gaten en gaatjes verhullen.

Na de nodige goedkeurende blikken en een knipoog van een jonge deerne die vast voor mij bedoeld was (die knipoog natuurlijk, niet de deerne) durf ik mijn hand losjes langs mijn benen te laten bungelen en na een tijdje zie ik er zelf geen gat meer in. In de broek dan.
Het wordt mijn favoriete broek.

Ik voel me ontzettend modern, bij de tijd, stoer. Ik hoop stiekum zelfs dat iedereen naar mijn gat kijkt!


Vanmorgen was ik in de war. Een gat in mijn broek. Geen voorgesleten gat, maar een echt gat. En op een plaats waar volgens mij in voorgescheurde broeken geen gat zit.
Als ik hem nu aantrek, loop ik dan voor paal? Zet ik misschien zelfs een trent?
Of zouden de mensen denken 'die loopt gewoon met zijn eigen gat te koop'
...

Door naar de halve finale!

Tja, what can I say ... ik ben ongelooflijk trots. We zijn door naar de halve finale!Ik ben tegenwoordig niet meer zou nerveus voor een optreden, maar vrijdagmiddag begon het toch wel te kriebelen.Ik heb wel 100 keer mijn tas gecheckt "heb ik alles wel bij me?" "Zal ik toch maar wat anders aantrekken?" Sjessis, ik leek wel een vrouw! Natuurlijk had ik ook last van mijn keel, een verkoudheid die al een paar weken dwars zit. 'zal je net zien, maarja, dat gebeurt volgens mij bij elk optreden. Samen met Cees en Ace naar Rotterdam gereden. We moesten er om 19.45 zijn, we kwamen 5 minuten te laat binnen. Twee uur later vond de briefing plaats waarvoor we ons zo hadden gehaast. Geen probleem dus. Het verhaal van John was wel bekend: afbreken en opbouwen in een kwartier, doe je best, heeft iedereen consumptiebonnen?

Eindelijk was het zo ver: Just us trapte af. Leuke club, leuke nummers, lange haren en tatoos. Jammer dat de geluidstechnici blijkbaar niet doorhadden dat de zangeres bijna onhoorbaar was in de zaal. Tot onze schrik speelden zij "Rain on me" van Kane. Die stond ook op ons setje. We hebben nog even getwijfeld of we die nog wel moesten doen, maar hebben uiteindelijk toch maar het risico genomen en hem op de lijst laten staan. De drummer speelde linkshandig. Ik zag Daan al koortsachtig calculeren of hij dat in een kwartier zou kunnen ombouwen naar rechts-handig, want het leek erop dat Ronnie Sober geen drumstel zou gebruiken!

Toen Ronnie Sober en de Tobbers dan uiteindelijk aan de beurt waren, bleek dat ze toch het drumstel ombouwden. Daan kwam wat tot rust ;-) goede muzikanten, originele act, niet onze muziek.

Als laatste speelde Maximum overdrive. Vanavond een U2 tributeband. Jammer genoeg was de zanger in het tweede nummer al stukgeschreeuwd. Blijkbaar stond het geluid op het podium te hard... De zanger vertrouwde mij toe dat hij ook nog vol hutspot stond van het Leidens ontzet. Ik miste ook een delaytje op de gitaar. Dat is toch wel noodzakelijk bij U2werk!

Ons optreden was tussen Ronnie en Max ingeklemd. Tijdens de opbouw waren de zenuwen, die waren wegge-ebt, weer aan het terugkomen, maar vanaf de eerste noot die we speelden, viel dat helemaal van me af. Iedereen speelde de sterren van de hemel, Daan drumde zelfs de haren van zijn hoofd!De bandeleden stonden zichtbaar te genieten van het spel en de reakties van het publiek. Wat een energie! Wat een plezier! Beug steeg boven zichzelf uit tijdens zijn solo in Neon. Pakte de aandacht van het publiek en speelde een heerlijke solo.
Ace speelde de sterren van de hemel en straalde een enorme energie uit retestrakke partijen. Jan stampte als vanouds en ging helemaal loos in zijn Hump-de-bump partij. Een enorme lach van oor tot oor.
Daan knalde superstrakke partijen, sloeg een bekken neer en genoot zichtbaar. Hij had zelfs nog even tijd om te poseren.Ikzelf heb ook met volle teugen genoten. Het was voorbij voor ik er erg
in had. Heerlijk.

Dit was onze set:
Love rears its ugly head (Living colour)
Misschien niet de eeuwigheid (Bløf)
Neon (John Mayer)
I can't sleep without you (Golden Earring)
Hump de bump (RHCP)
Everything about you (Ugly kid Joe)
Rain on me (Kane)

Niet alle nummers voor de handliggend, maar wel lekker.
Het is natuurlijk een enorme uitdaging om een optreden opte bouwen in een half uurtje tijd, maar ik denk dat we daarin wel geslaagd zijn.
Starten met Love rears it's ugly head was volgens mij een goede keus. Bombastisch, herkenbaar, vet, maar niet te hard of te snel.
Misschien niet de eeuwigheid is dan misschien niet het bekendste nummer van Bløf, maar wel onmiskenbaar Bløf. Een mooie ballad, waarna we weer konden opbouwen naar de climax.
Neon van John Mayer is ook niet heel bekend, maar wat mij betreft een van zijn beste nummers. Beug ging helemaal loos met zijn scatsolo. Het publiek kende het nummer misschien niet, maar zij hebben genoten, net als wij. De reacties op Neon spraken boekdelen.
I can't sleep is natuurlijk een inkoppertje. Volgens mij spelen we het al (bijna) 15 jaar. Iedereen kent het, iedereen kan het meezingen, en dat gebeurde dan ook.
Hump de bump zit ook nog maar kort in ons repertoire. Een ontzettend lekker nummer waar meer in zit dan je zou denken! Red Hot Chili Peppers old-style.
Everything about you zou eigenlijk de afsluiter worden. Een lekker rocknummer met een te gekke solo van Ace waar ik ook mijn steentje aan mocht bijdragen :-)
De echte uitsmijter was Rain on me van Kane. Een echte knaller die uit onze tenen kwam. De paar sterren die nog aan de hemel stonden donderden nu ook omlaag. Wow.

De opkomst van 'fans' was ook overweldigend. De voltallige crew, vrienden, familie, collega's, oud-collega's uit het hele land en niet te vergeten de bijna voltallige cast van K-beng stonden ons bij. En hoe!Ik hoop van harte dat ze er bij de halve finale ook weer bij zijn!!

Hans Teeuwen in The World Stands Up

Keigaaf om Hans Teeuwen een overbekend stukske te zien/horen doen in The world stands up.
Enjoy Hans Teeuwen in The World Stands Up

Dan Dunn paintjam

Dit is echt ongelooflijk knap. (ik wist nieteens wat een paintjam was)
Tot een minuut voor het einde van het filmpje is het niet duidelijk wat het wordt, maar het is echt supergaaf.
Neem even de tijd om te kijken en te luisteren naar de muziek

Met dank aan ... mijn moeder

Kip, het meest veelzijdige stukje...

Ik weet heus wel dat Nieuw dier geen diepgang heeft, maar ik vind het geweldig! Allemachtig wat heb ik hierom gelachen, het slaat echt nergens op, raakt kant noch wal.
Ik heb nu weer kramp in mijn kaken van het lachen!

Eventjes eruit

Eerder verschenen op mijn hyves-blog

Vorig weekend zijn we er even tussenuit geweest. Het voelt een beetje als vakantie. Lekker even tot rust komen. Lekker hoor.

De heenreis. File.
Da's standaard. Als je in het weekend ergens heengaat dat ook maar neigt naar iets vakantie-achtigs, staat er file.
Oké, de file stond vorige week wel voornamelijk achter ons, maar dat nam de file-stress niet weg. Je bent toch wat geïrriteerd onderweg, al was het alleen maar voor de vorm. Al dragen kinderen die elkaar constant in de haren zitten en huilende baby's ook bij aan het vakantiegevoel.

Eenmaal op de plaats van bestemming (bungalow 290, helemaal achterin het park) aankomen, gaan mijn ogen in de slaapstand. En dan bedoel ik niet de dagelijkse ambtelijke slaapstand, maar de vakantie-slaapstand. Oogleden worden zwaarder en het 'ruime tweepersoonsbed' (in de ietwat muffige slaapkamer) heeft een vreselijke aantrekkingskracht (om op te slapen).
Een wekker is natuurlijk niet nodig, toch zijn er mensen die íets op het nachtkastje nodig hebben, gewoon om te weten dat de wereld nog bestaat. Ik leg meestal een aardappel op mijn nachtkastje. Ik geloof niet dat de ereld daarvan echter wordt, maar misschien helpt het...

De keuken 'voorzien van alle moderne gemakken' loop ik zomaar voorbij. We zijn tenslotte niet hier om te koken, maar om uit te rusten .. bijtanken ... slapen. Dat is natuurlijk een cirkeltje ... meer zin om te slapen, een niet-zo-comfortabel bed en té veel frisse lucht is niet zo'n goede combinatie. Van slapen op zo'n matras word je namelijk moe. Van subtropische zwemparadijzen ook .. en van wandelingen in de niet-Randstadse warme buitenlucht (Airwick boslucht, maar dan echt) .. en van de nodige alcoholische versnaperingen ook.

Overigens, en dat weten niet veel mensen, liggen vakantieparken in een andere tijdzone, niet een uur eerder of later, maar gewoon sneller. Zo zit je aan je ontbijt, zo begint het ineens te schemeren en moet je rennen om nog vóór sluitingstijd op de wild-water glijbaan te liggen, en dan moet er eigenlijk ook nog ge midget-golft worden!
Een strakke, slopende planning, waarin natuurlijk ook nog het pannenkoekenhuis moet worden opgenomen is het resultaat, want je wilt natuurlijk niet het risico lopen om ergens wat vakantieplezier mis te lopen.

Voor je het weet ben je alweer aan het inpakken en bezig met de eindschoonmaak. Geen idee waarom eigenlijk, tijdens die schoonmaak komen er zoveel spullen van de vorige bewoners tevoorschijn dat die dus nooit zelf een eindschoonmaak uitgevoerd konden hebben. (Gelukkig heb ik een vrouw die via marktplaats nog wel een volle stofzuigerzak zou kunnen verkopen, dus van deze rotzooi komen we ook wel weer af)
Geheel uitgerust kom je dan weer thuis. Na een uitputtende autorit, files en ongeplande pauzes.

Weer heerlijk in je eigen bed. Je eigen state of happiness, maar dan met een hoop was in de overvolle tassen. En dan lekker aan het werk om bij te komen.

Little Britain: Dafydd meets Elton John

Dit staat op mijn hyves-blog, dus mag hier ook niet ontbreken...
Ik ben stapel gek op Little Brittain
Dafidd (the only gay in the village) vind ik geweldig. Hij doet me aan sommige mensen denken (ik noem geen namen)
Vooral deze sketch met Elton John is het bekijken waard!

Bohemian Rhapsody

I had nog nooit van hem gehoord, maar deze meneer Miller zet een hele leuke versie van Bohemian Rhapsody neer ... lacht u even mee?

Met dank aan Ace

Trukendozen

Errug gaaf, KT Tunstall speelt haar hit 'Black horse and the cherry tree' helemaal alleen.
Ingredienten: 1 meid met ballen, 1 acoustische gitaar, 1 tamboerijn en een geinig loop apparaatje...
(trukendoos 1)

Najib Amhali gebruikt datzelfde truukje ook in zijn show 'Most wanted'...
(trukendoos 2)

Maar ook in een andere show gebruikt hij dit apparaatje, samen met zijn Cajón, een heel geinig effect.
(trukendoos 3)
(Hier kun je trouwens zien hoe je zo'n ding zelf kunt bouwen)